کارهایی برای تقویت حافظه و بهتر کردن سبک زندگی در پیرمغزی

« بازگشت به لیست مقالات | یکشنبه 28 مهر 1398 | نظرات کاربران ( 1 )

وقتی در کسی پیرمغزی تشخیص داده شد، هدف اصلی از درمان، حفظ استقلال او تا حد و مدت زمان ممکن است. اکثر افراد مبتلا به پیرمغزی در جامعه تحت مراقبت قرار می گیرند. اغلب مراقبت اصلی بعهده اعضای خانواده است. این مهم است که مراقبان حمایت کامل را از او بعمل آورند و همه چیز در دسترسش باشد چرا که این حمایت و مراقبت مهمترین بخش درمان در پیرمغزی است.

برخی رفتارها و کارهای دیگری نیز وجود دارند که برای بعضی از مبتلایان به پیرمغزی مفیدند، بخصوص در موقعیت های خاص. این ها شامل موارد زیرند:

♦ اقداماتی به منظور کمک به بهبود حافظه و انجام کارهای روزانه، بعنوان مثال، برنامه ریزی و نوشتن کارهای روزمره. این امر می تواند شامل نوشتن یادداشت برای انجام کارهای خاص مانند بیرون گذاشتن زباله، قفل کردن در خانه در شب و از این قبیل باشد. مطمئن شوید که لباس، کلیدها، لیوان ها یا سایر چیزهایی که اغلب مورد استفاده اند در مکان هایی قرار دارند که براحتی بتواند آن ها را بیابد. برچسب زدن به اشیائی که بیشتر مورد استفاده هستند، روش کمک کننده دیگری در این مورد است.

♦ اطلاع رسانی در مورد زمان، مکان و افراد در برخی موارد سودمند است. این کار یعنی دادن اطلاعات منظم به فرد مبتلا به پیرمغزی در مورد زمان، مکان و یا افرادی که با انها در تماس است. این کار می تواند شامل روشهای ساده ای مانند گذاشتن تابلو در مکانی در معرض دید، دادن اطلاعاتی در مورد روز، تاریخ و فصل و غیره باشد.

♦ تحریک شناختی (تحریک مغز) به بهبود حافظه، زبان و توانایی حل مسئله کمک می کند. بعنوان مثال، با انجام فعالیت های خلاقانه، فعالیت های حل مسئله، و صحبت با فرد مبتلا به پیرمغزی. همچنین فعالیت خلاقانه می تواند کیفیت زندگی و رفاه بیمار را نیز بهبود بخشد.

♦ داشتن فعالیت فیزیکی منظم، مانند پیاده روی، نرمش های ساده و غیره می تواند روند کاهش تحرک، که در افراد مبتلا به پیرمغزی شایع است، را آهسته کند. همچنین این فعالیت ها در صورت بروز افسردگی نیز مفیدند.

♦ خاطره درمانی می تواند در برخی موارد سودمند باشد. این کار افراد را تشویق می کند درباره گذشته صحبت کنند تا تجربه گذشته وارد افکار کنونی آنها شود. این کار متکی به حافظه بلند مدت است که اغلب در افراد مبتلا به پیرمغزی خفیف تا متوسط بخوبی عمل می کند.

♦ درمان رفتاری- شناختی گاهی اوقات برای کمک به درمان افسردگی، که در افراد مبتلا به پیرمغزی کاملا شایع است، بکار می رود.

♦ رفتار درمانی. این نوع درمان در جستجوی دلایل احتمالی یک رفتار خاص است. مثلا کسی که دائما به این طرف و آنطرف می رود، ممکن است به این دلیل این کار را انجام دهد که شدیدا احساس بی قراری می کند. در چنین فردی، انجام فعالیت بدنی منظم سودمند است.

♦ تحریک حسی - بعنوان مثال، استفاده از موسیقی، نور، صدا، بو، ماساژ و رایحه درمانی برای تحریک کردن مغز. این کار نیز برای بعضی افراد مبتلا به پیرمغزی سودمند است، مثلا برای بالا بردن روحیه افراد و یا در کسانی که احساس بیقراری دارند.

نویسنده: دکتر مهدی دهقانی - متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات

آدرس مطب: تهران، بالاتر از میدان ونک، خیابان نگار, ساختمان پزشکان نگار، طبقه همکف

تلفن: 88884489