فلج بل نوعی بیماری است که طی آن عضلات یک سمت از صورت فلج  و یا ضعیف میشوند. فلج بل در اکثر موارد یک سمت از صورت را تحت تاثیر قرار میدهد. البته مواردی نیز وجود دارند که هر دو سمت صورت با فلج بل مواجه شده اند ولی در بیشتر موارد یک سمت صورت تحت تاثیر قرار میگیرد. فلج بل علاوه بر اینکه جلوه بدی را برای صورت بوجود می آورد باعث ایجاد مشکلاتی نیز در عملکرد لب ها و همچنین پلک ها میشود. خندیدن و بستن پلک ها در افرادی که با فلج بل مواجه هستند به خوبی انجام نمیشود. سن خاصی برای ابتلا به فلج بل وجود ندارد ولی بیشتر افرادی که در سنین ۱۶ تا ۶۰ سالگی هستند به این بیماری دچار میشوند. فلج بل با علائمی خود را بروز میدهند. از جمله این علائم میتوان به آب ریزش دهان غیر قابل کنترل، مشکل در بلعیدن و همچنین هضم غذا، ناتوانی در نشان دادن احساسات صورت، سستی و ضعف صورت، کشیدگی عضلات صورت، خشکی چشم و دهان، سردرد، حساس شدن به صداها و سوزش و یا ناراحتی چشم  اشاره نمود.

بهتر است اگر در اطرافیان شما فردی وجود دارد که از این علائم بر روی صورت خود برخوردار است آنرا به یک پزشک متخصص در این زمینه معرفی کنید تا اقدامات لازم برای تشخیص و درمان زیر نظر پزشک صورت گیرد.

علت بوجود آمدن فلج بل هنوز به طور دقیق مشخص نشده است اما علت اصلی بروز این بیماری به دلیل متورم و فشرده شدن عصب جمجمه و یا عصب صورت میباشد. در این بین برخی از محققان طبق بررسی و تحقیقات فراوانی که انجام داده اند به این موضوع پی برده اند که این نوع بیماری بر اثر عفونت ویروسی بوجود می آید.

تعدادی از این ویروس ها توسط محققان شناسایی شده اند که میتوانند فلج بل را بوجود آورند. ویروس هرپس سیمپلکس، ویروس اچ آی وی، ویروس سارکوئیدوز، ویروس هرپس زوستر، ویروس EPSTEIN BARR و نوعی عفونت باکتریایی از ویروس ها و عواملی هستند که باعث ایجاد فلج بل میشوند.

فلج بل  در هر فردی ممکن است رخ دهد اما احتمال بروز آن در زنان باردار، افراد مبتلا به دیابت، افراد مبتلا به عفونت ریه و افرادی که در خانواده خود سابقه ابتلا بعه فلج بل را دارند بیشتر است.

تشخیص فلج بل توسط پزشکان با معاینات و بررسی های متعددی انجام میشود. معاینات فیزیکی، آزمایش خون،‌ام آر آی و همچنین سی تی اسکن از روش هایی است که پزشکان برای تشخیص فلج بل از آن بهره میبرند و جزو بهترین روش های تشخیص میباشد.

پس از تشخیص پزشک باید اقدامات لازم را برای درمان فلج بل انجام دهد. پزشک نسبت به تشخیص خود از داروهای مختلفی برای درمان استفاده خواهد کرد. از جمله داروهایی که به طور کلی بیشتر پزشکان برای درمان فلج بل تجویز میکنند میتوان به داروهای زیر اشاره نمود:

داروهای کورتیکواستروئید از داروهایی هستند که برای کاهش التهاب تجویز میشوند. اگر عامل بروز فلج بل عوامل ویروسی باشند از داروهای ضد ویروسی و ضد باکتریایی استفاده میشود. برای کاهش درد بیمارانی که به فلج بل مبتلا هستند داروهای ایبوپروفن و یا استامینوفن تجویز میشود.

برخی از روش های درمانی فلج بل نیز وجود دارد که دارو هیچ نقشی در روند درمان ندارد. این روش های درمانی عبارتند از مایم تراپی، جراجی پلاستیک و بوتاکس.

مایم تراپی نوعی درمان فیزیکی محسوب میشود که بیمار زیر نظر پزشک و حرکاتی که پزشک به او می آموزد تمرینات خاصی را بر روی عضلات صورت انجام میدهد تا به مرور این عضلات تقویت شده و با سایر اجزای صورت هماهنگی سابق را با یکدیگر پیدا کنند. در جراحی پلاستیک بیماری فلج بل درمان نمیشود اما به بهبود جلوه ظاهری صورت تا حد بسیار زیادی کمک میکند. درست است که مشکلات عصبی صورت بر طرف نمیشود اما میتوان زیبایی سابق را تا حدی به صورت و مناطقی که با فلج بل آسیب دیده اند راترمیم نمود.

تزریق بوتاکس از دیگر روش های درمانی فلج بل است که میتواند از انقباض عضلات و همچنین سفت شدن آنها جلوگیری کند. با تزریق بوتاکس عضلات صورت شل شده و با انقباض ناگهانی مواجه نمیشوند. مدت زمان درمان فلج بل نیز نسبت به شدت فلج متفاوت است اما بعد از دو هفته از شروع درمان به مرور آثار درمان خود را نمایان میکنند. درمان تکمیلی فلج بل از ۳ تا ۶ ماه به طول خواهد انجامید.