یکی از بیماریهایی که با اختلال در سیستم عصبی بوجود می آید و منجر به بروز مشکلاتی برای پای فرد میشود سندروم پای بی قرار است. معمولا بیماری سندروم پای بی قرار بیشتر در زمان خواب و استراحت خود را بروز میدهد. علائمی وجود دارند که از طریق آنها میتوان به وجود بیماری سندرروم پای بی قرار پی برد. حالت گزگز و مور مور شدن پا، سوزن سوزن شدن و بروز حالت گرفتگی میتواند از علائم وجود بیماری سندروم پای بی قرار در فرد باشد. علائم نام برده شده شاید در طی زمان بیداری خود را بروز ندهند اما با فرا رسیدن شب و هنگام خواب به سراغ فرد خواهند آمد. این علائم به راحتی میتوانند فرد را از خواب عمیق بیدار کرده و وی را برای مدت طولانی بی خواب کنند.عوامل زیادی وجود دارند که موجب بوجود آمدن سندروم پای بی قرار میشوند اما از شناخته شده ترین این عوامل باید به موارد زیر اشاره نمود:

وجود بیماری های مزمن در فرد همچون کمبود آهن، بیماری پارکینسون، مشکلات کلیوی، دیابت و از این دست بیماری ها میتواند در بوجود آمدن سندرو پای بی قرار موثر باشند. مصرف برخی داروها در بوجود آمدن بیماری سندروم پای بی قرار تاثیرگذار است. داروهایی همچون داروهای افسردگی، آنتی هیستامین ها و از این دست داروها میتوانند سندروم پای بی قرار را بوجود آورند.

در زمان بارداری بخصوص ماه های آخر بارداری احتمال بروز سندروم پای بی قرار وجود دارد. افرادی که نوشیدنی های الکلی زیادی مصرف میکنند بیشتر از افراد معمولی در معرض ابتلا به سندروم پای بی قرار هستند. بیماری های همچون بیماری های قلبی عروقی و بیماری های ریوی نیز در ایجاد سندروم پای بی قرار دخیل میباشند.

روش های سنتی برای درمان سندروم پای بی قرار وجود دارد که برخی از آنها تاثیر بیشتری بر روی درمان این نوع بیماری دارند. از روش های سنتی که بیشترین تاثیر را در درمان سندروم پای بی قرار دارند باید به روش هایی همچون عدم استفاده از نوشیدنی های الکلی و همچنین کافئین دار، مصرف آهن و مواد غذایی سرشار از آهن، فیزیو تراپی و کار درمانی، ماساژ، تمرینات کششی، حمام آب گرم و سرد،‌ مصرف ویتامین بخصوص ویتامین B12، ورزش یوگا و تغییر دمای محیط خواب اشاره نمود.

اگر روش های سنتی که در بالا به آنها اشاره شد برای درمان سندروم پای بی قرار جوابگو نباشد باید به یک پزشک متخصص برای درمان مراجعه کنید زیرا روش های نام برده در بالا از موثرترین روش های سنتی هستند که میتوانند تاثیرگذاری خوبی داشته باشند. برای انتخاب پزشک باید به این موضوع توجه داشته باشید که درمان این بیماری نیازمند تشخیص درست و همچنین تجویز داروی مناسب میباشد پس سعی کنید به یک پزشک متخصص و با تجربه برای درمان مراجعه کنید. پزشکان بی تجربه ممکن است با تشخیص نادرست و همچنین تجویز داروی نامناسب باعث بدتر شدن بیماری شوند.

پزشک نسبت به تشخیص خود داروهایی را برای درمان سندروم پای بی قرار تجویز میکند که این داروها نسبت به شرایط فرد تجویز میشوند. داروهای دوپامینرژیک، گاباپنتین، بنزودیازپین ها، ایپوئیدها و داروهای مسکن از جمله داروهایی هستند که پزشکان تجویز میکنند.

داروهای دوپامینرژیک میتوانند تاثیرگذاری خوبی را در روند درمان سندروم پای بی قرار داشته باشند اما باید توجه داشته باشید که استفاده بلند مدت از این داروها میتواند باعث تشدید بیماری شود. به همین دلیل پزشکان در تجویز این داروها سعی میکنند تا داروهای با دز پایین را برای بیمار تجویز کنند.

گاباپنتین از داروهایی است که سازمان دارویی آمریکا آنرا برای درمان سندروم پای بی قرار تایید کرده است. بیشتر بیمارانی که از این دارو برای درمان سندروم پای بی قرار استفاده کرده اند نتیجه بسیار خوبی را پس از چند هفته مصرف دریافت نموده اند. مطالعات نشان داده بیشتر افرادی که زیر نظر پزشک از این دارو استفاده نموده اند درد ناشی از سندروم پای بی قرار تا حد زیادی در آنها کاهش یافته است.

از داروهایی که پزشکان برای درمان سندروم پای بیقرار خفیف  تجویز میکنند بنزودیازپین ها میباشند. این دارو چندان تاثیری بر روی روند درمان سندروم پای بی قرار ندارد اما به دلیل خاصیت خواب آور و آرام بخشی که دارند میتوانند تا حدی تکمیل کننده روند درمان باشند.

ایپوئیدها از داروهایی برای درمان سندروم پای بی قرار هستند که در مواقعی تجویز میشوند که هیچ یک از روش های درمانی و داروهای تجویز شده نتیجه بخش نباشند. این دارو برای بیمارانی تجویز میشود که به سندروم پای بی قرار متوسط و شدید مبتلا هستند. مصرف خودسرانه این دارو میتواند عوارض بسیار بدی را به جای بگذارد پس به هیچ وجه آنرا به صورت خوسرانه مصرف نکنید. ایپوئیدها حتما باید بصورت مدیریت شده و زیر نظر پزشک مصرف شوند.