سوالات متداول

نوروفیدبک معادل مغزی تمرینات ورزشی است. شایع ترین اثر جانبی ورزش بدنی این است که شما خسته می شوید. همانند تمرینات بدنی، در مورد نوروفیدبک هم خستگی، شایع ترین عارضه جانبی گزارش شده بعد از هر جلسه است.

 
در حالی که آموزش مغز از بسیاری جهات شبیه به تمرینات بدنی است، اما مغز عارضه خستگی را متفاوت از بدن ابراز می کند. خستگی آن شبیه احساس خستگی ذهنی بعد از یادگیری یک مهارت ذهنی پیچیده یا خستگی بعد از صحبت کردن به زبانی است که به آن تسلط نداریم.  

 از آنجا که نوروفیدبک در اصل تمرینات سازمان یافته برای مغز شماست، اصطلاح "عوارض جانبی" به همان معنای اصطلاح عوارض دارویی نیست. چون برخلاف داروها، در نوروفیدبک هیچ چیزی در بدن یا مغز وارد نمی شود.

 کسانی که مشکلات عاطفی جدی تری دارند یا دچار تروما هستند، گاهی اوقات گزارش می کنند که قبل از از بین رفتن مشکل و محو مسئله، احساسات آشنای قدیمی که باعث آزار آنها می شده، افزایش یافته بود. این نکته شبیه چیزی است که در باشگاه ورزشی برای کسانی اتفاق می افتد که در گذشته دچار آسیب بدنی شده اند. تمرین ورزشی، مشکلی را که در زیر بوده و احساس نمی شده، آشکار کرده است. بعضی از افراد نیز گزارش می کنند همانطور که مغز در موقعیت متعادل تری قرار می گیرد، رویاهای زنده و واضح می بینند.

 افرادی که در گذشته دچار جراحت فیزیکی مغزی بوده یا به منطقه ای از سر آنها آسیب رسیده است، احتمالا نسبت به نوروفیدبک حساس تر خواهند بود. این افراد ممکن است هنگام تنظیم مجدد عملکرد مغز، حالت تهوع ، سرگیجه و حساسیت به نور را تجربه کنند. این بخشی از روند بهبودی است.

 
تغییرات معمولاً کاملا بصورت یکپارچه صورت می گیرد. براساس پرسشنامه های قبل از درمان و نقشه مغزی شما، ما غالبا می دانیم كه، در صورت وجود داشتن، كدام یك از این اثرات را طی درمان تجربه می كنید.

 
ما فعالیتهای مغز شما را در جلسات نوروفیدبک رصد می کنیم، بنابراین می توانیم بگوییم که مغز شما خسته شده است یا بیش از حد کار می کند و آموزش های شما را بر اساس آن تنظیم کنیم.

طی درمان به روش نوروفیدبک ما نیازی به گذاشتن یک برچسب تشخیصی خاص روانپزشکی نداریم. ما مغز شما را نقشه برداری می کنیم، به دنبال مناطقی هستیم که بیش از حد فعال یا کم تحرک بوده و با علائم شما مطابقت داشته باشد. بر اساس آن یک برنامه آموزشی برای مغز طراحی می کنیم تا به بهبود شما کمک کند.

 مدل تشخیصی روانپزشکی (DSM) چندان با الگوی نوروفیدبک همخوانی ندارد. از دیدگاه ما، اختلالات عملکردی مغز مانند اضطراب، افسردگی، بی خوابی، ضربه مغزی، PTSD ، مشکلات حافظه و تمرکز، اوتیسم و ​​غیره "بیماری" برای "درمان" نیستند بلکه انعکاسی از اختلال در تنظیمات اساسی مغز هستند. لذا هر یک از آنها می توانند از آموزش دادن به مغز بهره مند شود.

 
به همین دلیل، نوروفیدبک بوضوح  یک "آموزش شخصی" است و نه یک "درمان". این روش راهی است برای رهایی ذهن شما از الگوهایی که در آنها گیر افتاده است. ما با رفع اختلال تعادل زمینه ای، به سمت رفع علائم کار می کنیم.

 
اکثر مردم وقتی که بالاخره بدانند چه چیزی غلط است، و اینکه میتوان برای تغییر آن کارهایی انجام داد، به سادگی از ناراحتی ها رها می شوند.

در درمان نوروفیدبک، همانطور که سیستم اعصاب مرکزی بیشتر تنظیم می شود و علائم فروکش می کنند، اغلب کاهشی در میزان داروهای مورد نیاز برای مدیریت آن علائم مشاهده می کنیم.

 
این روند معمولاً ابتدا در مورد داروهای خواب دیده می شود، زیرا طی جلسات نوروفیدبک، خواب بدون کمک خارجی راحت تر می شود.

 هرگونه كاهش در دارو باید توسط پزشك شما انجام شود.  هرگز مصرف داروهای تجویز شده را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید یا آنها را تغییر ندهید.

درک علمی از نحوه عملکرد مغز به سرعت در حال تغییر است. کمتر از یک دهه پیش، اعتقاد بر این بود که الگوهای امواج مغزی بی اهمیت هستند، مغز ثابت و غیرقابل تغییر است. بنابراین، نوروفیدبک از نظر علمی غیرممکن تلقی می شد و در معرض حذف فوری قرار میگرفت.

 
امروزه، علم پزشکی متوجه شده است که این اعتقادات طولانی مدت درباره مغز، صرفاً افسانه های پزشکی بوده است. اکنون، نورو پلاستیسیتی (توانایی مغز در یادگیری و تغییر در طول زندگی) نقطه تمرکز تحقیقات علمی است و نه تمسخر.

 
علوم مغزی آنقدر به سرعت پیشرفت کرده اند که مؤسسات پزشکی هنوز رویکردهای مبتنی بر این دیدگاه جدید را یکپارچه نکرده اند. از این رو فقط معدودی از روانشناسان و پزشکان درک درستی از نوروفیدبک یا کاربردهای بالینی آن دارند.

 
نوروفیدبک یک رویکرد پیچیده مبتنی بر شواهد، با نتایج قابل اندازه گیری، و پشتگرمی به 50 سال کاربرد بالینی است. هرچند، سوگیری های قدیمی سخت از بین می روند و روند پذیرش کلی نوروفیدبک کند است.

 
این تغییر ناشی از تغییرات اساسی در فلسفه درمان است، و عامل آن تقاضای مصرف کنندگان برای راه حل های ساده تر، ایمن تر و منطقی است.

:بیشتر بدانیم

- برای دانستن نحوه جستجوی بهترین مرکز نوروفیدبک تهران روی همین عبارت کلیک نمایید.

دوره درمان بيماريهاي اعصاب متفاوت است و اغلب چند ماه طول ميكشد و بعد از طي كردن اين دوره پزشك دارو را قطع ميكند. تعداد كمي از بيماريهاي اعصاب حالت مزمن پيدا ميكنند و اكثرا در افرادي است كه دير به پزشك مراجعه كرده اند. اين بيماران ممكن است به درمان طولاني مدت نياز داشته باشند.

دكترمهدی  دهقاني - متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات

اكثر داروهاي مربوط به بيماريهاي مغز و اعصاب اعتياد آور نيستند و بعد از طي كردن دوره درمان توسط پزشك بتدريج قطع ميشوند. آنچه به اسم داروي اعصاب اعتياد آور شناخته شده گروهي از داروها مثل آلپرازولام و كلونازپام و ديازپام است كه عادت ميدهند و معمولا پزشكان اعصاب اين داروها را بمدت كوتاه و فقط در بعضي موارد خاص تجويز ميكنند و نبايد خودسرانه مصرف شوند.

کسانی که به هر دلیلی تمایل به مصرف داروهای اعصاب ندارند، میتوانند از درمانهای نوروتراپی بهره بگیرند.

دكترمهدی  دهقاني - متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات

استرس و تنش های عصبی امروزه برای اغلب افراد وجود دارد و تقریبا کسی را نمی توان پیدا کرد که در زندگی روزمره دچار آن نشده باشد. روشهایی برای کاهش این فشارهای عصبی وجود دارد که در زیر به آنها اشاره میکنم:

1. یاد خدا و یادآوری اینکه هرچه در پیرامون ما اتفاق می افتد تحت اختیار اوست و او قطعا صلاح ما را میخواهد.

2. صحبت کردن با دوستان مورد اعتماد در مورد شرایط استرس زایی که داریم و کمک گرفتن از نظرات آنان.

3. چند بار تنفس آرام و عمیق کشیدن و به آرامی بازدم را بیرون دادن و تمرکز روی اینکار آرام بخش خوبی است.

4. اختصاص دادن زمانهایی خاص در طول روز برای کسب آرامش که در آن میتوان به آرامی نشست و به موسیقی ملایمی گوش کرد، زیر دوش حمام رفت، جدول حل کرد و یا پیاده روی کرد.

5. در مدت انجام کار زمانهای کوتاهی را اختصاص دهید به اینکه کار را متوقف کنید و استراحت کنید. برای شروع 15-20 دقیقه زودتر بیدار شوید تا طی روز فرصت استراحت داشته باشید. سعی کنید ناهار را در آرامش و جدا از انجام کار صرف کنید.

6. یک تا دوبار در هفته برنامه ریزی کنید که دقایقی تنها باشید و در دسترس نباشید. مثلا در پارک و دور از بقیه بنشینید و استراحت کنید. این کار کمک میکند تا از هیاهوی زندگی رها شوید.

اگر علی رغم انجام این موارد بازهم به آرامش نرسیدید ممکن است مبتلا به بیماری اعصاب شده باشید. به پزشک مراجعه کنید.

دکتر مهدی دهقانی – متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات